Zuid – Afrika 2023

5 – 6 juli Brussel – Frankfurt – johannesburg

Zoals gewoonlijk boekten we ruim op voorhand onze vliegtickets. Colombia zou het worden!

Ik had een route uitgestippeld en Yas begon enthousiast Spaanse lessen te volgen. Ergens in januari ging de binnenlandse vluchtmaatschappij waar we tickets voor hadden failliet. Wat een pech! Bovendien werd het prachtige natuurgebied/nationaal park bij de Nevado de Ruiz vulkaan op code rood gezet. De vulkaan was instabiel. En alsof dat nog niet genoeg was, annuleerde Lufthansa onze vlucht. Gelukkig kregen we ons geld terug, maar twee maanden voor de zomervakantie moesten we op zoek naar een nieuw plan. De prijzen voor tickets naar Colombia waren inmiddels verdubbeld. Gelukkig stond Zuid-Afrika ook al lang op onze verlanglijst en vonden we daarvoor nog tickets aan ons budget. Nieuwe tickets, nieuwe bestemming! Maar toen we de avond voor vertrek online wilden inchecken, kregen we een vreemde melding “wachtlijst”. De Lufthansa-helpdesk verzekerde ons dat er geen probleem zou zijn bij vertrek. Dat was natuurlijk niet het geval. Op de luchthaven in Zaventem kregen we een “upgrade” van de wachtlijst naar een effectief ticket. Maar in Frankfurt bleek dat we nog steeds op een wachtlijst stonden. Gelukkig stonden we als eerste in die lijst en mochten we uiteindelijk mee, in tegenstelling tot een groep teleurgestelde mensen die achter bleven. Blijkbaar zijn overboekte vluchten niet zo zeldzaam. Wat er daarna gebeurde, was wel uitzonderlijk. Na ongeveer 4 uur vliegen kondigde de piloot droogweg aan dat we moesten omkeren vanwege technische problemen. De buurvrouw van Yas kreeg meteen een paniekaanval en andere passagiers waren in slaap gevallen en beseften pas bij de landing dat ze niet in Johannesburg waren. We waren blij dat we veilig geland waren en dat er een reservevliegtuig met bemanning kon worden geregeld. Even wachten natuurlijk… De tweede vlucht verliep redelijk goed, maar Flinn voelde zich behoorlijk misselijk na die lange vluchten. En zoals altijd blijft het spannend moment bij aankomst: de bagage. Deze keer hadden wij geluk, maar bij onze vrienden Koen en Hilde ontbrak er een koffer… Vanwege al het tijdverlies besloten we de laatste uurtjes maar in de luchthaven te “overnachten” en bij het aanbreken van de dag te vertrekken.

7 juli Clarens

Golden Gate National Park. We kochten op voorhand , online een wildcard die ons toegang geeft tot de meeste parken. Voor de wandelingen en autolussen vraagt men wel registratie. Dit kan voor Golden Gate NP in het kantoortje van Glenn Reenen Restcamp waar de meeste wandelingen beginnen.

• Brandwag Buttress Trail (2.7 km)

• Echo Ravine Trail (1.9 km)

• Holkrans Trail (3 km)

8 – 9 JULI BERGVLEI, CHAMPAGNE VALLEY

Route van Clarens – Drakensbergen. Geen straf hoor! Mooie vista’s onderweg. We zien lifters, mensen die wandelen langs de baan, dorpjes. Op het uitkijkpunt Sterkfortein Dam nature reserve kochten we een zebra in klei van een jongeman.

‘Its not a hike, just a walk’ zei Chris van ons verblijf ( een aanrader trouwens: Treks, trips and trails Bergvlei). Wel voor ons was die walk van 13 km best pittig! Maar echt prachtig en ook de weg er heen was indrukwekkend.

• Tugela Gorge 13 km

Monks cowl

• Sterkspruit falls (2,5 km)

Het is winter hier. In de avond koelt het sterk af. We kochten wat hout voor de kachel.

Uitzicht vanuit ons verblijf (Treks, trips and trails)

10 – 14 JULI ST LUCIA

Chris van Treks, trips and trails adviseerde ons een route door het binnenland richting St. Lucia maar omdat we een korte stop wilden maken bij de Nelson Mandela capture site reden we via Durban (snelweg). Onderweg werden we getrakteerd op bakken regen. Droogseizoen ?! Gelukkig waren de regenwolken weg tegen de volgende ochtend. Onze eerste self-drive safari zou memorabel worden. We kochten een handig kaartje aan de ingang van Hluhluwe game reserve om de dieren te kunnen herkennen. Voorlopig identificeren we zowat alles als ‘hert’/zwijn of aap maar dat blijkt helemaal niet correct.

Olifanten zijn natuurlijk wel gemakkelijk te herkennen en die konden we ook echt niet missen. Als die imposante beestjes plots de weg oversteken is dat wel heel speciaal. In het park kan je de geasfalteerde weg volgen of de kleine wegjes in aarde of noem ze eerder modderweg na de hevige regen van de afgelopen dagen. Ergens na de middag glibberde onze auto (thans SUV en neen we reden niet op de 4×4-weg) wat van de baan in wat door de regen uitgesleten was tot diepe gracht. We kwamen er met de schrik van af. De bodem van de auto was echter kapot en Yas en Tiebe moesten onder de auto om te proberen wat los hing vast te maken zodat we weer verder konden. Dat lukte uiteindelijk maar veel zin om dieren te spotten hadden we niet meer en in aller ijl verlieten we het park richting gsm-bereik en contact met de autofirma.

Dit is geen gesponsorde content maar dankzij onze verzekering (Sunny Cars) regelde de lokale autoverhuurfirma meteen een nieuwe auto die netjes de volgende ochtend geleverd werd.

Oef!

Op naar een nieuwe safari maar dan met bootje: Nijlpaarden horen niet tot de big 5. Straffe dieren desondanks.

De zon zakt hier niet in de Indische oceaan maar wel aan de andere kant van de zee.

Sfeerbeeldjes. Tiebe at een ananas op een stokje en Jannes droomt van een dierenhuid (wordt vervolgd). Flinn kocht al een houten krokodil.

Ik moet toegeven, mijn research naar de walvistour had iets beter kunnen zijn. Ik dacht dat we met een bootje zouden vertrekken vanaf een steiger. De boot lag echter klaar op het strand. De kapitein waarschuwde wel even voor vertrek dat we de branding van de sterke golven moesten doorbreken. Het drong nog niet goed door wat ons te wachten stond. Het voelde alsof we ons in een wilde attractie in Walibi bevonden en ik was oprecht bang om overboord te vliegen. Eenmaal op volle zee was het uniek schouwspel van de walvissen de helse vaart wel dubbel en dik waard.

Niet gemakkelijk om op foto vast te leggen maar we zagen best wat walvissen.

iSimangaliso wetland park

Neushoornbaby gezien!

Net voor we het park inreden werd onze koffer nog even gecontroleerd. Niet omdat we stropers zouden zijn maar omdat de route door het park naar het strand van Cape Vidal loopt. Het is verboden om alcohol in de parken mee te brengen, te consumeren… Iets wat we later in Kosi Bay nog wel zouden opmerken. Feestjes in rondrijdende pick-uptrucks…

14 – 17 JULI KOSI BAY

We reden een heel eind (Noord-Oosten van het land), quasi tot aan de grens met Mozambique. Rijden is hier nooit saai. Er is een enorme bedrijvigheid langs de kant van de weg. Mensen wandelen ergens heen, met of zonder spullen bij de hand, op hun hoofd. Familie geit of koe kruist de weg of graast rustig aan de kant van de baan, er zijn busjes die stoppen om mensen op te pikken of af te zetten, mensen die spulletjes verkopen, kinderen die naar school trekken, in de dorpen zien we marktjes, kappers die klanten een nieuwe snit aan meten. De meeste wegen zijn wel ok maar af en toe zijn er ‘potholes’ en zoals de naam doet vermoeden zijn die te vermijden. Wanneer we een dorpje naderen zijn er snelheidsremmers of speedbumps waar een snelheidsduivel wel eens de onderkant van de auto zou kunnen vernielen en voor ons verblijf in Kosibay mochten we ervaren hoe het is om over een onverharde weg met putten + eindje zandweg te rijden. Spannend. Misschien was een 4 x 4 toch beter?

De Kosi Bay streek is een ecosysteem van verschillende aan elkaar gelinkte meren die uiteindelijk uitmonden in de zee. Vlak bij de zee kan je snorkelen in wat het aquarium wordt genoemd.

De uitbater van ons verblijf had ons uitgelegd dat we eerst om een permit moesten. Dat ging vlot want het bureautje was vlakblij ons verblijf. Dan moesten we na het inrijden van het park doorrijden tot vlak bij een houten brug maar omdat we geen 4 x 4 hadden moesten we die best niet oversteken en het laatste eind te voet wandelen. Erna wisten we niet zo goed waar exact die snorkelplek te vinden was. Gelukkig kregen we snel hulp en werden we met een bootje gedropt op de juiste plek. We hadden ook afgesproken om een retourvaart te krijgen en dat bleek wel handig want in de namiddag stroomde de baai snel vol en kwestie van onze spullen ook droog aan de overzijde te krijgen.. Oh ja het snorkelen? Kids vonden het water maar fris!

Fish Kraals of het vernuftig en traditionele systeem van de Tonga om vis te vangen op een duurzame manier. Zonder netten of boten vangen ze enkel de grotere vissen die in de richting van de zee zwemmen en niet andersom want die vissen zwemmen richting zoet water om eitjes te leggen.

We hebben een kajaktocht gedaan met gids en leerden ook meer over de Tonga en de Zulu.

Unesco erfgoed , dit tropisch paradijs. Onze gids vertelde dat de Europese toeristen de ongerepte natuur komen bewonderen. De lokale toeristen komen met hun 4 x 4 om een ‘ leuke tijd’ te beleven, lees feestje bouwen in de auto (zie hoger). Toen we gingen kajakken hadden we de auto een eind verder laten staan. Er moesten toch wat spullen in de koffer gelegd worden en Yas en Jannes wandelden het stuk terug. Ze waren verbazingwekkend snel weer bij de kajaks. Op de wandeling terug was zo’n 4 x 4 gestopt om hen een lift aan te bieden en daar waren ze ook op ingegaan. In de auto kreeg Yas ook een biertje aangeboden maar dat had ze wel vriendelijk geweigerd.

17 – 19 JULI ESWATINI

De douane door ( Zuid-Afrika uit) en dan nog eens de douane door ( Swaziland in) ging heel vlot! Swaziland is niet zo groot en ligt als apart koninkrijk volledig omringd door Zuid-Afrika. We verbleven 2 daagjes in eZulwini om Mlilwane Wildlife sanctuary te verkennen.

We reden een uurtje met de mountainbikes, dat was heel leuk maar ook voldoende. Tiebe’s ketting brak in twee op het einde.

Toen was de ketting nog heel.

Wandelen. Hippo trail, een kleine 7 km.

Bijna niet gezien maar vlak naast het wandelpaadje lag een krokodil.

Het landschap met de rode aarde is helemaal anders dan hetgene we tot nu toe hebben gezien. Swaziland vonden we een heel mooie aanvulling op onze Zuid-Afrika trip! De mensen zijn ook supervriendelijk.

We reden Swaziland verder door en het landschap werd steeds bergachtiger vlakbij de grens met Zuid-Afrika, richting Kruger. Heel mooi !

19 – 21 JULI MARLOTH PARK (KRUGER NP)

Bij het binnenrijden in Kruger spraken we met de kids af dat wie een dier kon spotten 1p zou scoren. De eerste punten gingen naar Tiebe: een roofvogel en een zebra maar dan riep Flinn dat hij leeuwen zag. Euh waar? We reden een eindje achteruit. Inderdaad een groep leeuwen met welpjes stak rustig de baan over. Wow meteen alle punten naar Flinn.

Daarna zijn we gestopt met punten uitdelen maar hebben we de verschillende dieren aangekruist in een handig boekje dat we kochten in een van de restcamps (Lower Sabie).

21 – 22 JULI HAZYVIEW

We hadden de kids wijsgemaakt dat we zouden wandelen. Big Surprise! Iedereen was meteen enthousiast en ik ben zelf vrolijk vertrokken maar na 100m dacht ik dat er iets mis was met mijn quad. Ook een nieuwe quad kreeg ik niet onder controle. Dan maar achterop bij mijn veertienjarige zoon die een veel betere chauffeur bleek.

Van de ene adrenaline kick naar de volgende. Bij Graskop kan je de kloof met een hangbrug of zipline oversteken.

De kids durfden dit allemaal! Wij keken toe.

Samen gingen met de lift 51m naar beneden naar een stukje tropisch bos.

Van Graskop reden we door naar Hoedspruit via de prachtige Panorama-route. Dit is een van de bekendste views. De Drie Rondavels aan de Blyde rivier canyon.

22 – 24 JULI HOEDSPRUIT

We logeerden vlakbij Jessica. Blijkbaar zou zij het bekendste nijlpaard ter wereld zijn. Hoewel we al heel wat hippo’s in het wild zagen gingen we toch een kijkje nemen want haar verhaal is wel ongelofelijk. Een ranger vond vond premature Jessica die door overstromingen in zijn tuin was beland. De twee hebben een speciale band ontwikkeld. Nijlpaarden kunnen mensen met 1 hap in twee bijten. Dus we waren wel terughoudend toen we hoorden dat we het beestje mochten aaien en voederen. Je wil natuurlijk niet eindigen als hap maar we waren toch benieuwd! De kids en Yas durfden het aan om hippo Jessica te voeren. Ik bleef op een afstandje staan. Wat een ervaring, het was zowel verbazend als hilarisch.

Verder op de Panorama-route : Bourke’s Luck Potholes.

Lowveld View

Lisbon Falls

25 JULI LYDENBURG

Op google zag ik dat het bedrijf Jonkmanspruit Mangoes goede recensies kreeg voor haar lekkere mango’s. Aangezien we er zouden langsrijden konden we al even goed enkele mango’s kopen? We reden naar wat een groot landgoed bleek en helemaal geen winkeltje. Het mangoseizoen zou pas in november starten. Appelsienen daarentegen die konden we wel zien. We kregen een boeiende prive-rondleiding door het bedrijf. Van reinigen, waxen, sorteren tot verpakken, alle stappen werden getoond. Alsof dat niet sympathiek genoeg was kregen we na afloop nog eens we twee boxen van 15kg appelsienen cadeau!

Om onze vakantie af te sluiten gingen we samen met de fam. Dewinter op resto. Wat een avontuur was het weer! Flinn zei nog: we gaan het missen dat er geen koeien en geiten over de baan lopen. Hij heeft gelijk. Dat en nog veel meer natuurlijk maar misschien wel met stip op 1: de warmte en de gastvrijheid van de mensen hier.