Noord-Portugal + Galicië 2021

We mogen hier fruit plukken van de bomen: appelsienen, nectarines, perziken en pruimen…De vakantie is echt gestart!

We logeren op een domein met veel leuke hoekjes en zelfs een bananenplantage om het vakantiegevoel helemaal exotisch te maken.

2 juli Arouca Geopark

De langste voetgangershangbrug ter wereld is 516 meter lang en hangt hier in Arouca. Het is een knap staaltje architectuur en bouwkunst. Maar dat geldt ook voor het houten pad van 8km dat langs de rivier werd gebouwd. We kozen om dat laatste te doen. (en het kleine hangbrugje onderweg).

8km kronkelen door de Paiva kloof gaat beter in goed gezelschap. De vrienden van Maleisië ( en Spanje), zijn nu ook vrienden van Portugal. En vanavond gaan we in hun huisje supporteren voor de match België-Italië.

Arouca Geopark is natuurpracht uit een prentenboek: een machtige kloof met watervallen en en ook het stadje Arouca is enorm charmant. We zijn echter enkel door Arouca gereden want na de wandeling hadden de kids natuurlijk wel wat zwemtijd verdiend 😉

3 juli Douro vallei

Het regende vanochtend in Sever de Vouga waar we logeren, maar we vertrouwden op Google voor het zonnige weerbericht en inderdaad hoe dichter we de vallei naderden hoe meer de zon doorbrak.

Een beetje zoals de theeplantages maar dan met wijn, noemde Flinn het landschap. Inderdaad, de grote Porthuizen liggen in een adembenemend lappendekentje van wijnvelden rond de Douro rivier.

We volgden kronkelende baantjes van het ene viewpoint naar het andere. De eerste stop: Mirador St Leonardo de Galafura.

In het station in Pinhao is de tijd blijven stilstaan. De blauwe azulejos hebben we hier en daar al wel opgemerkt maar hier tonen ze ook nog eens de mooie regio.

Mirador De Loivos 

Mirador do Ujo

4 juli Agueda + Costa Nova + Aveiro + Estarreja

Het leuke aan rondreizen is dat je op verschillende plekken kan logeren maar dit adresje gaan we zeker missen. Het ontbijt was weer tot in de puntjes verzorgd. Wat hebben we vandaag allemaal gezien? Laat het ons samenvatten als een kleurrijke dag. We gingen op zoek naar kunstwerken van de Portugese artiest Bordalo II die uit afval: resten van een auto, airco, plastic flessen… kunstwerken in 3D maakt.

Het zijn allemaal dieren trouwens.

De werken van Bordalo II vonden we in het stadje Agueda.

Onderweg naar Aveiro zagen we al heel wat ooievaars en deze flamingo’s waren in de lagune van Aveiro druk op zoek naar voedsel. Geen sinecure om op foto vast te leggen want de meesten zaten met hun kop in het water maar wanneer ze hun sierlijke nek omhoog staken zijn die beestjes met die lange poten en lange nek wel het observeren waard. De meeste zijn wit maar af en toe zat er een roze exemplaar tussen.

De huisjes aan de Costa Nova lijken wel grote poppenhuizen.

Om in het thema zee te blijven… Something fishy in Estarreja. Als je een kikker kust wordt dat een prins en is dat dan een prinses bij een vis? Yas test het even uit , ja die prinses heeft ze al natuurlijk en zij is mijn lievelingsdier.

5 juli Santuario do Bom Jesus do Monte + Capela de Nossa Senhora da Lapa + Peneda Geres NP

We hebben de hoofdstad van de bosbes verlaten en trokken naar ons volgende adres in Peneda Geres. Het miezerde vandaag maar dat hield ons niet tegen om deze 600 trappen (of nee een deel daarvan) te beklimmen bij het Santuario do Bom Jesus do Monte.

Jannes en Jonas hielden zich bezig met het vertalen van de Latijnse tekstjes aan de kerk. Eventjes toch.. Flinn was wel onder de indruk van het tafereel waarbij de veroordeling van Jezus werd afgebeeld.

Net buiten het dorpje Carvalhal liggen gigantisch grote keien alsof ze klaar zijn om de vallei in te rollen. Onder een ervan is dit pittoreske kapelletje gebouwd.

We reden verder (zigzag kronkelwegen en haarspeldbochten) naar de watervallen in het Nationaal Park Peneda Geres.

De wandeling tot aan de Cascata de Pincaes was er eentje door 50 tinten groen.

Dit uitkijkpunt (Miradouro de Fafiao) vonden wij heel bijzonder maar de kinderen gaan vooral onthouden dat ze in het dorp een voetbalmatch speelden samen met enkele Portugese jongeren. Flinn maakte een goal (fier).

Iets te fris om te zwemmen vandaag in Cascata de Fecha de Barjas.

6 juli Peneda Geres NP

De route naar de watervallen Cascata do Arado en Castata da Portel do Homem bracht ons al een stukje dichter bij de Spaanse grens. In deze regio hadden we niet zoveel bereik (gsm) maar het geluk stond dan toch even aan onze kant toen een helpdeskmedewerker van een ferryfirma (voor de overtocht naar de Cies eilanden binnen enkele dagen) belde en in enkele minuten de reservatie hielp af te handelen. Iets waar we ‘s ochtends uren mee kwijtspeelden en Koen tevergeefs tientallen keren zijn gegevens telefonisch had proberen te spellen met de “d-van-delta” op de koop toe. Om dan na een heel Kafkaiaans telefonisch circus doodleuk te horen: We will try again in 10 minutes. Klak telefoon toe.

Na bevestiging van die reservatie kon de dag dus echt beginnen. Plons in het (koude!) water.

Yas dacht eerst dat de espigueros in Soajo een soort graftombes waren maar dit zijn dus oude graan- of maïsopslagplekken.

In het dorpje Riba de Mouro lijkt de tijd te zijn blijven stilstaan. De huisjes zijn geconcentreerd rond de kerk. Op de kerk na is hier werkelijk niets, in de verste verte… De gastvrouw van het enorm charmante verblijf waar we nu logeren sprak geen Engels maar probeerde in haar beste Frans ons te woord te staan. Ze legde uit dat er naast de kerk wel een winkeltje was met “alles”. We trokken er heen maar we zagen niet meteen iets wat voor een winkel kon doorgaan. Yas liep nog even door de straatjes en zag toen plots een kranig oud dametje uit de kerk sloffen. Ze opende haar mini-superette uit ver vervlogen tijden. Yas wist snel wat zinnetjes in Google Translate te produceren zoals “Goede avond, hebt u pasta?”. Het mensje knikte en wees ons de juiste producten aan. En na het afrekenen zei die doodleuk en welbespraakt: Thank you so much, see you tomorrow.

7 juli Sistelo

Telefoon van Fernanda , onze host in Riba de Mouro. ” Of de ontbijtbroodjes wel lekker zijn?”, “Of ze nog eens onze kleren in de wasmachine moet steken?” ” Of we nog iets wensen of we het wel genoeg naar onze zin hebben?”. We zijn hier weer met ons gat in de boter gevallen. We maken niet snel reclame maar dit adres moeten we wel echt met jullie delen. Cantino do Contador!

De vista’s van vandaag lijken echt uit Vietnam of Indonesië geplukt.

Tijdens de wandeling van Sistelo naar Vilela hebben we weer de truc met de twee auto’s toegepast. Wel handig als de route een one-way-wandeling is. Een auto op het verste punt en de andere aan de start. 10 km heen was echt wel voldoende.

Als we dachten dat we in België al plankenpaadjes hebben gedaan kregen we hier een plankenpad de luxe!

8 juli Rio Mino + Pozas de Mélon

Vandaag hebben we met ons vakantieteam de rivier Rio Mino, net op de grens tussen Spanje en Portugal, getrotseerd en de stroomversnellingen leverden naast enkele “jumps” van de rotsen wel kicks op. Uiteraard moest er ook iemand uit het bootje vallen (letterlijk) en de onfortuinlijke van de dag was Hilde 🙂 .

De boys hebben gemerkt dat ze dikke spieren lijken te hebben in de wetsuits!

Na het raften hadden ze nog niet genoeg in het water gezeten dus nog wat glijden van de natuurlijke glijbanen van Pozas de Melon maakte dat de kids helemaal in hun nopjes waren.

Nog enkele weetjes : gisteren hebben we onze was in “à l’ancienne’ gedaan in een stenen kuip. Er is stromend water uit een bron voorhanden. Iets minder grappig vonden we het wel dat Tiebe daarnet water dronk uit die bak in plaats van uit het kraantje dat in die bak uitkomt…// In het winkeltje in Riba de Mouro ligt naast de lasagne een octopus, los in de diepvries gewoon.

9 juli La Isla Cies

Zeg niet zomaar the sea tegen Islas Cies! Het kleine coconutparadijsje (de kokosnoten moet je er maar bij denken) is een nationaal park en zoals eerder beschreven was het een hele opgave om een toegangscode te krijgen (men werkt met een gelimiteerd aantal bezoekers per dag om de natuur niet al te veel te belasten) dan ook nog eens binnen een tijdsbestek van 2 uur na ontvangst van die code de ferry te boeken en de dag van vertrek bleek dat we onze gps niet helemaal konden vertrouwen of was dat nog wat vermoeidheid van het raften.. ? We gelukkig waren net op tijd om in de rij te gaan staan voor de ferry.

Alto do Principe

Op dit kleine eiland vonden we heel snel onze weg naar het observatiepunt maar natuurlijk ook naar de stranden. De kids waren wel wat op hun hoede bij het eten van hun lunch nadat ze zagen hoe een agressieve meeuw de sandwich van een minder oplettende dame wegsnoepte!

Onze vakantie is nu iets meer dan een week gevorderd. De kinderen spreken van “naar huis gaan” wanneer ze bedoelen dat we na een dagje zee terugkeren naar ons verblijf hier in Portugal. Morgen zal ons thuis dus in Spanje liggen. We trekken naar Galicië.

10 juli Castro de Barona + Monte Louro + Praia de Larino

Castro de Barona

We kunnen helemaal vatten waarom de Kelten deze locatie hebben uitgekozen om er een nederzetting te bouwen. De bouwvakkers maakten kwaliteit want de huisjes en verdedigingsmuur zijn nog steeds goed te zien. Voor de lunch ging men naar restaurant de zee. Flinn ging ook op zoek naar een mooie steen of schelp voor Fien maar hij vond iets anders om haar mee te verrassen. Super lief.

Na gisteren ons bezoekje aan die “islas bonitas” Cies werden we al verwend met parelwitte stranden maar hier zie je Monte Louro pal aan een groene lagune en naast een wit zandstrand.

Praia de Larino. We zagen op tv beelden van de drukke stranden in het Zuiden maar hier in het Noorden is het heel rustig.

11 juli A Moa (Monte Pindo) + Fervenza do Ezaro

We logeren in Padron. Dat is niet zo ver van Santiago de Compostella. We zijn hier niet voor de pelgrimstocht al hebben we vandaag een hele tocht ondernomen naar de top van Monte Pindo. Op zich is het niet zo’n hoge ‘berg’ maar vanaf zee niveau starten en dan een klim van 4,5 km was toch echt wel heel pittig. Tiebe trippelde de berg op. Flinn en Jannes besloten om ergens voor de top ‘te rusten tot wij dan terug waren’. Ikzelf was op een bepaald moment ook bijna aan het eind van mijn krachten en Yas die was vooral blij dat ze een nieuwe fitbit had om al die stappen te registreren.

Ik had in Google Maps deze Xigante al gespot. De kleine reus geeft de juiste weg aan, hij wacht aan de voet van de bergtop.

Op de top besloten we dat Spanje weer zoveel natuurpracht te bieden heeft. Qua natuur zijn we ook vorig jaar met onze reis naar Noord-Spanje van de ene bewondering in de andere gevallen en ook vandaag was dat weer het geval. Deze Keltische Olympus is een machtige plek.

Fervenza do Ezaro

Sorry TLC ik heb de waterval gevonden.

12 juli Isla de Arousa, Parque Natural de Carreiron

De dag begon wat klunzig: een verkeerd startadres voor de wandeling bracht ons in de war, erna hebben we nog wat rondjes gereden door een omleiding, het was bovendien bewolkt. Het plan om naar Fragas do Eume te gaan was letterlijk in het water gevallen. Plan B dan maar .. en dat bleek wél een succes. We reden zonder al te grote verwachtingen naar een eilandje dat de perfecte setting bleek te zijn voor opklaringen,..

zoeken naar krabben, mosselen en schelpen…

een potje beachvoetbal,

en nog meer plezier.

13 juli Fervenza do Taxo + Sil Canyon

We logeren in Monforte de Lemos. Het is elke keer een verrassing hoe ons verblijf er zal uitzien, wie ons zal opwachten, of we de sleutel onder de mat vinden of een plek betreden met een code, welke attentie we krijgen (want dat is toch zowel in Portugal als Spanje een fijne traditie). Deze keer zou de attente host Jaime ons enkele straatjes voor het huisje opwachten. Toen we zagen dat het middeleeuwse centrum op een heuvel in de stad lag, snapten we waarom hij dat deed: supersmalle straatjes! De huurauto is gelukkig nog helemaal intact.

Geen Noorse fjord wel de Sil canyon.

Ons gibberkonijn gooiden we niet echt in de waterval.

14 juli Las Médulas

Op het eerste zicht deden de rode rotsformaties ons denken aan de landschappen in de States. De hoodoos in Bryce Canyon of de rode rotsen in Sedona, daar hebben deze landschappen wel iets van. De manier waarop de rode rotspunten hier ontstonden is op zijn minst spectaculair te noemen.

Maandenlang moesten mijnwerkers (dat moet wel heel ellendig zijn geweest) gangen graven die dan uiteindelijk met water werden gevuld. Dat water werd achter een dam verzameld om met de nodige kracht een implosie van de rots te veroorzaken. De Romeinse vernuftige ingenieurs hadden geen grootse boormachines nodig om de goudmijn van het Romeinse rijk te ontginnen.

‘s Avonds werden we in de casa van Koen en Hilde uitgenodigd voor een poolparty en dinner.

15 juli Tera canyon (Ribadelago Viejo)

Route 3. Zou het woord gorgeous gelinkt zijn aan gorge (a narrow valley with steep, rocky walls located between hills or mountains)?

We zagen zo goed als geen kat op de route maar wel een slang. Die zwom in deze plas waardoor de kids er natuurlijk geen voet in durfden te zetten.

Voor deze wandeling volgden we de groene paaltjes. Er kwam best wat klim- en klauterwerk bij kijken , kortom een goede oefening in balans en oriëntatie. Naar het schijnt is dat goed om een lang en gelukkig leven te genieten ;-).

We waren wel van plan om iets verder de groene paaltjes te volgen tot aan de Cueva San Martin maar een beetje zwemtijd aan de waterval was ook verfrissend. De rotsen zijn op sommige plaatsen wel heel mooi uitgesleten maar die komvormige structuren zijn ook een tikje verraderlijk. Toen Koen plots op zo’n steen uitschoof en tot zijn middel in het water stond/lag , was dat hilarisch tot hij zijn elektronische autosleutel uit zijn zak haalde.

De terugweg naar de auto was daarom nog spannender dan de klim heen. Zoals Tiebe precies had berekend stonden we om 17u weer aan de auto’s en hoera die van Koen en Hilde kon toch starten. We vierden dat meteen op een terrasje en intussen stroomden de horrorberichten uit België binnen. Het water is daar niet zo verfrissend om het dan nog lichtjes uit te drukken. Onze liefste buren/housesitters 🧡🧡🧡 zagen dat onze kelder droog was. Oef zeg!

16 juli Miradouro da Fraga do Puio + Playa fluvial del Tormes

Na een stukje te zijn uitgeweken naar Spanje keren we terug naar Portugal. Van Olá  naar Bom Dia dus. Niet dat we hier veel gesprekken voeren (met locals..) want we zitten in een heel verlaten plattelandsgebied. De enige drukte in het dorpje is de kudde geiten die rond valavond voor de deur passeerden.

Fantástico miradouro, recomendo visita. Dat klopt helemaal voor Miradouro da Fraga do Puio.

Na het doorzichtige uitkijkplatform stond er nog een “spectaculaire” waterval op onze planning. Over de mislukte zoektocht naar die Pozo de Los Humos geven we wat meer uitleg : We hobbelden eerst een heel eind via een stoffige veldweg tot aan de parking om van daar nog 2 km te voet te wandelen in de hitte. Aan het uitkijkpunt stelden we vast dat er geen water uit de waterval kwam en dan besefte Flinn ook dat zijn beloofde Fanta nog in de auto lag…

Gelukkig konden de kids nog wat tarzan spelen aan een riviertje en Yas ging ook eens demonstreren hoe het moet. 😆

17 juli Covilha

En ook hier was Bordalo II creatief bezig. We moesten niet veel moeite doen om in Covilha straatkunst te vinden.

We zagen het schaapje van de Mechelse Gijs Van Hee en ander moois…

We logeren nabij het stadje Fundao, hier zagen we deze wolf toen we boodschappen zijn gaan doen.

18 juli Serra da Estrela natural park

We gingen wandelen naar….”een gat”?? Ja , klopt. De trechter (Covao dos Conchos) die in de jaren ’50 werd aangelegd voert het water van Ribiera das Naves een heel eind verder naar Lagoa Comprida.

De weg naar de trechter is al even mooi als de trechter zelf.

Tiebe verlegde op de top van de Serra Estella, het hoogste punt van Portugal, nog een steen.

19 juli Praia fluvial de foz D’Egua + Poco da Broca + Poco do Formiga

Fervenza, Foz, en Poco: alles is gelinkt aan water in deze regio dus we kunnen er maar beter in plonzen. Het is warm vandaag en de kids sprongen in het koude water , zonder aarzelen!

Yas aarzelde iets langer maar wou haar “Tahiti-hair-move” wel eens uitproberen!

20 juli Lissabon

Wij zijn hip en volgden Mounia haar tip : de arty farty LX Factory.

Nog een werk van Bordalo II.

In die oude industriële site is er wel wat te zien. De kids waren onder de indruk van de tattooshop waar je gewoon kon binnenkijken terwijl de inkt werd gezet, misschien iets voor Tante Nele dacht Tiebe ;-).

21 juli Cabo da Roca + Azenas do Mar + Ericeira

We logeren in Aldeia da Mata Pequena. Het dorpje telt 14 Bokrijkachtige huisjes die helemaal in de sfeer van de jaren stilletjes zijn ingericht. Het varken staat in onze tuin en in de keuken lijkt een beetje op die van de Flintstones, gezellig!

Ocean air and salty hair. Of was het vooral ocean hair? Veel wind hier!

Azenos de Mar

Mooie views en wat doen de kids?

Tijd voor een ijsje in het charmante visser/surfers stadje Ericeira.

22 juli Obidos + Praia da Reu Cortico

Obidos is een van de 7 Portugese wonderen. Koning Dinis gaf dit dorpje als geschenkje aan zijn toekomstige Isabel in 1228. Het is wel een originele manier om je verloofde te imponeren.

Het kasteel en de omwalling lijken een beetje op ons playmobil kasteel.

Het lange witte strand van Praia de Rei Cortico.

23 juli Nazaré

Zo hip en vol charme als Ericeira, was Nazaré niet. De dijk puilde uit van de kitcherige souvenirshops maar de vis die op het strand hangt te drogen was eens een kijkje waard. We hebben die beenharde vissen in zowat alle supermarkten gezien. ‘Bacalhau’. Eerlijkgezegd hebben we qua lokale cuisine enkel de pasteis de nata geproefd 😉

We hebben deze laatste vakantiedag goed bijgetankt wat zon, zee en ijsjes betreft. Onze rugzak is weer gevuld met mooie herinneringen maar natuurlijk is onze honger nooit gestild. We weten niet hoelang dat virus onze plannen nog zal beïnvloeden… De PLF formulieren zijn ingevuld, onze afspraak voor de covidtest is geregeld. We mogen naar huis. Wanneer de poorten van Europa weer opengaan, vliegen we ervandoor natuurlijk. Plan a, plan b, plan c, d en e liggen klaar.