We zijn vertrokken! Helaas werd onze reis naar Bali-Java gecanceld. Net als vele andere reizigers hebben we onze plannen moeten omgooien.  Wie graag onze avonturen mee volgt, kan dat hier ! Gewoon even naar beneden scrollen. We posten regelmatig updates.

We kozen het Noorden van Spanje omdat (zo lazen we toch) hier mooie natuur, lekker eten en fijne mensen te vinden zijn. Zo gezegd , zo gedaan. Dit is onze route:

2 juli San Sebastian

We reden Spanje binnen via Irun en volgden de scenic route langs de kust om van Irun naar San Sebastian te rijden. De scenic route bleek in feite de “foggy route” :

De rotsen in Jaizkibel “mas spectaculares” hebben we dus niet kunnen zien, het knappe panorama ook niet… Maar, niet geklaagd. Toen we in San Sebastian aankwamen, stopte het met regenen (eventjes toch). We wandelden Monte Urgull op voor het uitzicht over de baai en de stad. Flinke klim! En, ’t is niet waar. We kwamen er Belgen tegen…

3 juli Ruta El Flysch (Deba-Zumaia)

Die Belgen zijn we natuurlijk niet helemaal toevallig tegen gekomen in San Sebastian. Wel heel toevallig toen we ze vorige zomer de eerste keer in Cameron Highlands (Maleisië) in het Mossy Forrest en daarna opnieuw in Penang airport 250 km verderop troffen. “De vrienden uit Maleisië” kunnen we vanaf nu ook de vrienden van Spanje noemen want we hebben afgesproken om enkele wandelingen in de regio samen te doen. Omdat deze wandeling van 14 km toch wel wat hoogtemeters telt trokken we er een dag voor uit.

De kust heeft hier Game of Thrones-achtige allures en de beste manier om de ruige kliffen en miljoenen jaren oude Flysch tectonische platen te verkennen, is al wandelend. We zijn gestart in het kustdorpje Deba waar we na een spannend parkeeravontuur en wat heen en weer lopen uiteindelijk een kaart zijn gaan halen in het toeristische bureau. Om dan te beseffen dat we in feite de lift (het dorp is gebouwd tegen een helling) terug moesten nemen om te beginnen. Geen probleem, we begonnen aan het eerste deel van de wandeling. Een stevige klim in eerder somber weer en we liepen door een glooiend landschap waar hier en daar een boerderij opdook. We voelden de eerste druppels aan het panoramisch punt van de kapel Santa Catalina. De route was heel gevarieerd maar op sommige punten ook spekglad… Op de moeilijkste stukken was het koord wel een handige hulp. We wandelden door groene bijna tropisch aandoende stukken bos en volgden de kustlijn. Gelukkig klaarde de lucht snel op en zagen we de indrukwekkende kliffen steeds beter in de mooie vergezichten opduiken. Onze eerste picknickstop was er eentje met een ferm panorama maar dat kunnen we ook van de rest van de route zeggen.

En natuurlijk was een koord ook nodig om van op de klif naar de lager gelegen “flysch” te geraken.  Met eb zijn deze nog beter zichtbaar .

Su-per-tof dat we deze indrukwekkende wandeling met onze vrienden en hun kids konden ervaren. Deze stond niet voor niets ook al lang op hun lijstje.

4 juli Salinas de Añana + Salto del Nervion

We logeren een laatste dagje in Orio, Playa de Antilla.  De sfeer is hier heel gemoedelijk. Vandaag stond een namiddagje strand op het programma. Eerst even wandelen natuurlijk want er is zoveel moois in deze streek! We trokken naar de fotogenieke Salinas de Anana.

Daarna gingen we wandelen bij de Mirador del Salto del Nervion. Daar zie je normaal een spectaculaire waterval maar het uitzicht was voor ons ook al de moeite waard zelfs nu de waterval droog stond. Boven ons zweefden gieren!  De kids hielden de pas er stevig in want het strand lonkte natuurlijk!

5 juli Urdaibai Bird Center + San Juan de Gaztelugatxe

’s Ochtends zien we hoe op de parking voor ons appartementje enkele “vanlifers” hun koffie drinken of hun verwaaide haren in de plooi kammen. Je mag hier met je busje of camper op veel plaatsen vrij parkeren. We hebben al veel VW California busjes gekruist en de kustweg die we van Orio via het pittoreske stadje Lekeitio  tot in Busturia volgden deed ons ook denken aan de Highway 1 die we in Californië volgden.

Yes, we hebben een lepelaar gezien!

Eenmaal aangekomen in Busturia (hier logeerden we) waren we blij vast te stellen dat we zicht hadden op het Urdaibai natuurreservaat.  Heel leuk om het landschap te zien veranderen met de getijden. De kids hebben enkele krabben gevangen op een van de strandjes. Geen playa hier maar het strand heet hondartza. (Baskisch)

San Juan de Gaztelugatxeko. Ja spreek die naam maar eens snel uit… Game of Thrones, Dragonstone Castle is gemakkelijker (in Seizoen 7 blijkbaar)!

6 juli Bilbao

Vanmorgen scheen de zon niet in Bilbao… De mist die jullie op de foto zien heeft daar echter niets mee te maken. Die mist is een atmosferisch kunstwerk! Perfect om het Guggenheim museum in de verf te zetten of misschien eerder de gigantische spin. De kids herkenden het museum van een aflevering in Karrewiet.

7 juli Urkiola Nature Park – Cuevas de Baltzola

Hé kijk daar zijn ook koeien die hiken.. Dixit Tiebe.

En dan plots moesten we van het wandelpad af om door het dichte struikgewas  op zoek te gaan naar deze grotten. De kids entertainden ons en elkaar met de beste impressie van Judeska. Wie dit figuur niet kent: misschien houden zo en anderen kennen haar van hits als “anderhalf (meter)” of uit de afleveringen van FC kip.

Mirador de las Tres Cruces. 

8 juli Parque Natural Dunas de Liencres – Playa de la Arnia

Dat wij op het einde van een vakantiedag nog even door de foto’s gaan is niet zo gek. Maar na deze wandeling moesten we meer dan 800 foto’s oh help! verwerken om er een selectie uit te maken voor de blog.

Als een rots in de branding: Al die tijd het geweld van de zee trotseren en toch niet helemaal eroderen.

Halverwege de wandeling langs de grillige kustlijn een lange “krabbenvangen-pauze”.

Daarna nog even gaan zwemmen in deze spectaculaire baai.

9 juli Orbaneja del Castillo – Ebro canyon

We logeren hier in het pittoreske Cartes. De vrouw die het appartementje verhuurt , spreekt enkel Spaans maar heeft op haar notablok 5 zinnetjes in het Nederlands voor ons voorbereid. Sympathiek!

Orbaneja del Castillo is een charmant middeleeuws dorpje aan een waterval. Het water is ijskoud maar Jannes waagde zich even aan een plonsje. Het dorp plakt als het ware tegen de karstmuur  waar een wandelweg door loopt.

We leren snel Spaans bij en mirrador kennen we nu ook al heel goed. Deze onderstaande is mirrador del Canyon Del Ebro waarvoor we eerst een stukje moesten klimmen vanuit het dorpje Valdelateja.

10 juli Monte Cabezon Redwood Forest – Oyambre Natural Park

Aangeplant tijdens het Franco-regime, in de jaren veertig. Meer dan 800 sequoia-bomen moesten hout te leveren aan de lokale industrie, maar toen ze konden worden gekapt, was hun hout niet langer interessant blijkbaar. De kids zochten de mooiste exemplaren uit om te knuffelen.

Zoals op de foto’s wel te zien is het geen weer om op het strand te zitten , toch is krabben vangen op Playa La Rabia (Oyambre natural park) dolle pret omdat er onder elke steen wel een mooi exemplaar zit. Plots bleken Tiebe en Flinn ook “de koning” van de krabben gevangen te hebben. Alle krabben werden trouwens na afloop vrij gelaten, zien jullie ook de blije krab?

11 juli Picos de Europa (Ruta Urdon – Tresviso)

Jullie worden zotter en zotter zei Flinn omdat we deze wandeling hadden uitgekozen. We moesten flink klimmen vanuit Urdon. Toch straf hoe die berggeitjes hetzelfde met alle gemak lijken te doen. Gelukkig konden we af en toe even pauzeren en was het feest toen Flinn nog een vergeten zakje snoepjes van oma Lut ontdekte in zijn rugzak.

Tiebe wist ons na afloop te zeggen dat we 825 hoogtemeters hadden gedaan en in totaal 13 km. Goed gedaan berggeitjes van ons!

Na afloop van deze wandeling zijn we nog naar de mirador Santa Catalina getrokken. Het leuke wandelpad van 1.5 km daar kregen we natuurlijk niet meer aan de kids verkocht 😉

12 juli Picos de Europa (Collado de Llesba)

Wisten jullie dat Flinn zijn droom was om eens een wolk aan te raken? Wel dat heeft hij vandaag (en wij dus ook) verschillende keren kunnen doen. We zijn er zelfs een tijd midden in gaan zitten maar daar konden we moeilijk een foto van maken. We trokken eerst naar het viewpoint met de beer ( het blijkt een eerbetoon aan de bruine beer uit deze streek die met uitsterven bedreigd is)

Daarna gingen we naar de top (of toch bijna om eerlijk te zijn..) van de Coriscao.

In feite zijn we maar amateurwandelaars en onze vrienden hebben ons weten overtuigen om morgen een échte stevige dagtocht te maken. Onderweg hebben de kids het er al over gehad en wij dus ook. Het belooft spannend te worden, een hele uitdaging …

13 juli Picos de Europa (Ruta Del Cares)

We hebben lang zitten nadenken hoe deze wandeling van Poncebos naar Cain (of andersom) af te leggen. Indien je de auto op 1 plek parkeert, kan je natuurlijk niet meteen terug rijden en er het is een heel eind (2u) met de bus of taxi . Het waren onze vrienden die ons over de streep trokken en zeiden: jullie gaan dat wel kunnen, heen en terug. Dus zo gezegd , zo gedaan! We stapten samen zo’n 22km. Een hoogtepunt (letterlijk ook).

De kids merkten al snel op dat naast het smalle pad dat we volgden een kanaal liep. Dit kanaal loopt naar de waterkrachtcentrale (denken we?). Het leek hun een goed plan om de wandeling in de heen weg te doen en dan op een zwemband terug te drijven naar de start. Zo simpel was het natuurlijk niet. Maar wel even spectaculair was het pad dat in de rotsen uitgehouwen werd en door de kloof slingert.

Na afloop was iedereen fier op z’n prestatie. Fitbit stuurde toepasselijk dat we een “bergschoen badge” hadden verdiend! Oh ja platte band opgelopen (parking Poncebos?) maar deze werd vakkundig hersteld en dat terwijl we even iets waren gaan eten. Dank aan onze assistance.

14 juli Acantilados del Infierno – Playa de Guadamia – Covadogna meren

We logeren in Soto De Cangas om een gemakkelijke uitvalsbasis te hebben voor de Covadonga meren. ’s Ochtends stonden we klaar om ze deze te bewonderen. Een vriendelijke man aan de ticketbalie voor de bus toonde ons echter het bewolkte zicht (via webcam) aan het meer. Daarom besloten we om richting de kust te trekken. De zogenaamde buffones en het leuke strandje van Guadamia vulden onze dag!

Fun in the sun..

En nog wat waterpret..

’s Avonds besloten we opnieuw onze kans te wagen bij de Covadonga meren. Toch een klein woordje uitleg hierbij. Overdag zijn deze enkel te bereiken via een kronkelende en steile weg die je met de bus aflegt. Na 21u mag je er wel zelf met de auto naar rijden maar je moet er wel rekening mee houden dat er tal van koeien en geiten de weg versperren. Dit leek ons in feite geen probleem. Tot we om 21u stipt aan die weg stonden. Niet alleen, een bende enthousiastelingen stond net als ons te popelen om de berg op te trekken. De hilarische rit die daarop volgde (ontwijken van slenterende koeien en makke geiten inclusief) was al even de moeite als het uitzicht!

15 juli Cascades de Guanga – Lagos de Somiedo

Altijd de “scenic” route nemen is ons motto. Vandaag ook weer datzelfde plan toen we richting Somiedo Natural Park reden. Onderweg maakten we een kleine tussenstop omdat Lien via Instagram een leuke waterval had gevonden. Het was even zoeken maar deze was toch de moeite.

Daarna besloten we even Google Maps te vertrouwen en lieten we ons via kleine bergwegjes door het Parque Natural Las Ubinas-La Mesa voeren. Prachtige uitzichten onderweg, zelfs een hertje de weg zien kruisen.. tot we plots zagen dat we door ons gebabbel de hele tijd niet echt meer de benzinetank hadden in het oog gehouden. Lap , gelukkig weet onze vriend Google binnen haalbare afstand een tankstation te vinden waardoor we wel even van de route zijn moeten afwijken maar oef niet zonder benzine gevallen…

Daarna zou het nog maar een kort stukje zijn tot de Lagos de Somiedo maar wat na onze tankbeurt te wachten stond , hadden we weer nooit kunnen denken. We reden na Torrestio een wegje in waar iets van “montagna…” stond maar toen dachten we dat het een bergweg was. Wel verdacht veel steengruis maar we hebben al erger gezien. De weg werd echter steiler en steiler en erger en erger.. Een paar ruiters te paard knikten nog goededag. Dan begon het circus om onze NIET 4X4 op die offroad bergweg naar boven te krijgen. Lien wist gelukkig alle kalmte te bewaren, zelfs toen we vast reden. We bereikten uiteindelijk de top ( Alto de la Farrapona) waar het steengruis overging in asfalt en we de juiste route zagen. Géén aanrader die weg, gelukkig geen platte band meer opgelopen. Bijna vergeten: ja ja de meren, zeker de moeite waard!

16 juli Playa de Las Catedrales – Cascadas de Oneta – Cabo Vidio

Playa de Las Catedrales heeft zoals de naam doet vermoeden indrukwekkende boogrotsen die je tijdens eb kan bekijken. We waren vroeg opgestaan maar het eb was al richting vloed aan het keren en we hebben er wel natte voeten en enkele sfeerbeeldjes overgehouden.

Watervallen van Oneta.

Langs de Costa Verde zijn tal van baaien. Deze is Playa de la Cueva. Dit strand had naast mooie ronde stenen, leuke golven én het was helemaal Covid proof . De rust hier doet ons deugd!🧡

17 juli Ruta Les Xanes – Cudillero

Deze wandeling zou het “kleine broertje” van de Ruta Cares moeten zijn. Inderdaad het is een leuke wandeling in een kloof maar niet zo ver (7km).  Yas begint zelfs al te vergeten dat ze in feite hoogtevrees heeft 😉

In dit charmante dorpje vertelden de boys dat ze het leuk vinden om eens te slenteren in een stadje. Jannes koos een leuke sleutelhanger uit en Flinn een armbandje als herinnering aan onze reis. Tiebe heeft zijn 3 euro nog niet uitgeven eerst nog verdere marktstudie vooraleer er een souvenir uitgekozen wordt …

18 juli Playa del Silencio – Centro Niemeyer

Eerst wat indrukwekkende architectuur van de Braziliaanse Niemeyer opsnuiven in Avilés. We waanden ons in de toekomst!

Daarna naar la playa!

19 & 20 juli Playa de San Antonio de Mar

De beachboys en hun surfbord.

21 juli Nacedero del Urederra Baquedano – Foz de Lumbier – Foz de Arbayun

Gierende pret!

Nog meer indrukwekkende landschappen. We werden al verwend maar Spanje is zo veelzijdig!

 

22 juli Bardenas Reales – Palacio Real de Olite

Tijdens ons bezoek aan de half-woestijn zagen we aan de kant van de weg een Ferrari staan en een takelwagen. Wat gek dat iemand hier komt in panne vallen met zo’n auto … Een beetje verder stond iemand met een drone en we waren helemaal verbaasd op een van de ‘cabezos’ (heuvels) een vrouw in een totaal foute look te zien, die stond heel gek te dansen. Een groepje mensen leek haar te observeren. Toen riep de regisseur: ‘acction!’. AAH we begrepen dat we een filmopname zagen. De setting is er natuurlijk helemaal voor geknipt.

Tiebe kon nog een kort filmpje maken van de Ferrari (die toch niet zo snel leek te kunnen rijden).

Een beetje zoals het playmobilkasteel maar dan in het echt!

23 juli Jaizkibel – Ujué

Wie het verslag van in het begin mee volgde, weet dat we bij monte Jaizkibel niet zo’n schitterend weer hadden. We besloten nog eens opnieuw deze regio te verkennen omdat we er weer dichter bij in de buurt zaten.  Deze keer was het zonnig dus we begonnen onze zoektocht naar een soort speciale honinggraatvormige rotsstructuren die aan de kust te vinden zouden zijn. Het was echt niet simpel om het begin van het slecht gemarkeerde wandelpad te vinden. Na een kort stukje beseften we dat we slechts een beperkte voorraad water mee hadden maar wel (Hilde gaat lachen) een rol Pringels. De wandeling bleek nog onduidelijker te worden naarmate we verder gingen. Aangezien we de kust wel zagen probeerden we het er zo dan maar op te wagen. Bij die “shortcut” moesten we tal van gemene dazen van ons afschudden en de braamstruiken en andere lastige planten herinnerden ons aan het feit dat er bij deze wandeling lange broeken werden aangeraden. We bereikten helaas niet de kust wel de top van een klif. Dan maar heel de klim terug op laatste krachten.  Yes!! water water in de auto en hoewel Flinn heel de weg vreesde dat er een helikopter ons zou moeten komen redden was het net hij die zei: “het was leuk!”

We zouden normaal gezien in Pamplona logeren. De stad bezoeken en van daar uit tripjes maken. Maar gezien deze Covid-tijden leek het ons toch beter om wat meer afgelegen te zitten. Dus we besloten heel last minute een ander verblijf te kiezen. Hoe aangenaam verrast waren we toen de weg ons naar het bergdorpje Ujué bracht . Dit dorp bleek dan nog eens toevallig 2 Michelinsterren in onze reisgids waard. Vanuit onze slaapkamer konden we genieten van een schitterend panorama over de vallei. De eigenaars waren net als de andere Spanjaarden hier zo gastvrij en vriendelijk. We kregen groenten uit de moestuin, eieren .. We werden hier echt in de watten gelegd. Normaal maken we niet zo snel reclame maar dit verblijf is toch een vermelding waard (https://www.agrovillaujue.com/)

24 juli Parque Natural Valles Occidentales

Onze laatste dag in Spanje en er stond nog een en ander op het verlanglijstje. We kozen de wandeling naar de Aguas Tuertas uit in het park Valles Occidentales. Even twijfelen of de bergweg wel te vertrouwen was (zie ook ons avontuur met bergwegjes eerder). De route bleek gelukkig wel ‘ok’. We wandelden een eind en dat deel was al heel mooi maar het echte wauw gevoel kwam toen we ineens aan een soort prairie of weidse bergvlakte kwamen waar een roestbruine rivier door slingerde. De paarden en koeien liepen te grazen. Voor hun business as usual, voor ons prachtig! Het was of we even alleen op de planeet waren tussen al dat moois. Hoewel de GR-route nog naar een hoger gelegen bergmeer (Ibon Estanes) liep, konden we deze niet helemaal afwerken… Jammer maar desondanks was deze wandeling dé kers op de taart van een geslaagde vakantie.

Flinn vroeg “gaan de stieren niet op mij af komen met dit t-shirt?”

Wij: “Rood is toch ook de kleur van de rivier?”

Met deze laatste foto sluiten we een gevarieerde reis af. Als we terugblikken op heel dit avontuur moeten we toch zeggen dat Spanje veel meer was voor ons dan een back-up plan. We zijn nog altijd onder de indruk van de prachtige natuur, de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Spanjaarden, de authentieke bergdorpjes, de verzorgde strandjes en soms goed verstopte baaien die echte pareltjes bleken te zijn. We beseffen dat we geluk hadden met het weer want op voorhand lazen we over die groene maar ook regenachtig streek. Het weer zat mee, echt! De rest ook 😉

Kunnen we nu volgend jaar naar Indonesië, Maggie? Of maken we nieuwe back-up plannen? We blijven reizen!