Mexico 2022

2 juli Brussel – Cancun

Yes! We zijn vertrokken. Geen vluchtannulatie, verloren bagage of vertragingen deze keer. We reizen 26 dagen door Mexico en we zijn in fijn gezelschap. Lizzy , Fre en hun kids reizen mee voor deel 1. Voor deel 2 pikken de ‘Maleisiërs’ in. Na een lange vlucht waren we blij om uit te rusten in het gezellige hippie-paradijsje van Andrea (Ch’ejum Bungalow, Cancun). We werden wakker met het geluid van gele tropische vogels en Andrea overspoelde ons met tips voor ons vervolg van de reis.

3-6 juli Holbox

La isla sin coches of anders gezegd het eiland zonder auto’s en met een relaxte eiland vibe. We reden van onze stek in Cancun in een dikke 2 uur en onderweg (dat wisten we al) was het opletten geblazen voor de topas. De plotse hindernissen op de weg of verkeersremmers. Goed dat we een reserveband in de koffer bij hebben!

We namen de ferry in Chiquila. Lizzy en Fre hielden zich aan onze strakke timing en waren 5 minuten voor vertrek present, perfect! De oversteek met een bende vrolijke Mexicanen was alvast veel belovend en onze verwachtingen over het eiland werden helemaal ingelost. We voelden ons meteen thuis in ons paradijselijke stek. Hier zitten enkele fascinerende beestjes : leguanen, pelikanen, schorpioenen (in onze douche vakkundig vermorzeld door personeel van het hotel) muggen en muggen en muggen.

Punta Coco

Gewoon beachchillen is niet moeilijk.

In het paradijselijke Holbox werden we getrakteerd op massa’s zon. Daags na Punta Coco bleek echter dat Jannes en Tiebe toch wat té van slag waren door de hitte om mee te kunnen met de boottour die om 9u stond gepland. Om de tour last minute te verplaatsen moesten Lizzy en Yas zich snel van het hotel naar ‘het centrum’ van het eiland begeven. Daar bevond zich namelijk ‘het hoofdkantoor’ van het tourbureau (lees houten barak op het strand). Gelukkig konden ze fietsen lenen van een koppel Vlamingen (ook een travelblogger trouwens: Ilona Explores) die in hetzelfde hotel logeerden. Hoe was de uitgestelde tour uiteindelijk ? Die werd (opnieuw) een half uurtje uitgesteld wegens te dreigende wolken. De wolkbreuk die daarop volgde, duurde zo lang dat de boottocht helemaal in het water viel. Het schuilen in de beachbar was best gezellig. Uiteindelijk trokken we in zwemkledij door de stortregen over het strand terug naar het hotel. Een hilarisch zicht! Toen de lucht ‘s avonds was opgeklaard, stonden de straten blank. De volgende ochtend werden we opgepikt door een superquadtaxi die zonder probleem door water kon rijden en dat vlotjes en al zigzaggend deed om de diepste poelen te vermijden. Een dolle rit!

6-9 juli Valladolid

De Mexicanen houden van kleur! Rode of groene saus bij de enchilada’s, felgekleurde hangmatten met streepjespatronen, vrolijke gevels zowat overal en in Valladolid wandelden we door de fleurigste straatjes.

Cenote Oxman

Cenotes. Wat zijn dat? Je kan ze vergelijken met een soort zwembad maar dan in een (half)open of gesloten grot. Voor de Maya’s waren het ooit plekken naar de onderwereld met mensenoffers inclusief. Geen lugubere vondsten vandaag, maar enkel zwemplezier. De kids konden blijven slingeren en plonzen.

Boven de cenote zagen we leguanen zonnebaden, een gier en verschillende ‘motmots’. Deze vogeltjes hebben iets weg van een ijsvogel. De mooie blauwe pluimstaart echter maakt hen wel heel bijzonder.

Uayma

Rio Lagartos

Tijdens de rit van Valladolid naar de kust doorkruisten we af en toe een dorpje. De snelheidsremmers of topas die de snelheidsduivels moeten afschrikken kennen we ondertussen wel. We tuffen aan een traag tempo door de dorpjes en het is fijn om te zien hoe fruitverkopers hun verse producten uitstallen en hoe de motortaxi’s (zwaar of licht geladen) onderweg zijn naar hun volgende bestemming .

Roze flamingo’s en hebben we ook een roze lepelaar gespot?

Toeval of niet Tiebe trok vandaag zijn roze t-shirt aan. Alles is in teken van de roze flamingo.

Het Maya kleibad. De Maya’s gebruikten deze klei om hun gezichten te beschilderen bijvoorbeeld bij belangrijke rituelen. Bij ons verliep het ritueel zo: Yas, Fre en de kids smeerden zich in met het goedje en bij Fre leek het wat op een wit duikerspak dat hij had aangetrokken. Daarna moest iedereen zo weer de boot op. Op naar een volgend strandje en in tussentijd kon die klei wat opdrogen. Om de toeristen hier nog wat te plezieren zouden ze roze kunnen toevoegen aan de klei? Neen dat is er over.

Las Coloradas

Hoe komt het dat de meren zo roze zijn? Door de kleine roze algen in het water (pekelkreeftjes en roze plankton) maar volgens onze gids ook door chemicaliën van de zoutfabriek.

9-13 juli Merida

Chichen Itza

is een van de zeven wereldwonderen en zowat alle toeristen die in de buurt zijn zullen deze hotspot (ja heel warm in de open vlakte) bezoeken. Moeten wij daar ook heen als het over de koppen lopen is? Ook dit niet letterlijk te nemen alhoewel hier ooit wel wat koppen gerold zijn. We twijfelden even maar paradoxaal genoeg vonden we de talloze souvenirshops (‘one dollar , one dollar…’) geen horror en was het bezoek absoluut de moeite waard.

Jannes kocht deze toepasselijke schedel en het bijzonder Maya balspel poktatok zou ‘s avonds in Merida nog wat duidelijker worden nagespeeld. De verliezers werden gedood? Of waren het net de winnaars? We lezen tegenstrijdige verhalen maar een ding is zeker. Het spel is fascinerend en de cultuur van de Maya’ evenzeer.

Izamal

In de gele stad kocht Flinn een blauwe limonade en Tiebe een groene. Jannes speelde op safe met een Fanta. De kids kennen ook wat Spaans: gracias, aqua en aqua limon.

Celestun

Met kapitein Ezechiël aan het roer gingen we een rondvaartje maken in de mangroves bij Celestun. Omdat het water niet zo hoog staat hadden we een heel goed zicht op de kolonie flamingo’s. Verder zagen we nog een Amerikaanse ijsvogel , een wasbeertje, een lepelaar en nog heel wat exotische vogels die we niet bij naam kennen.

In België hebben we maanden gezocht naar een ijsvogel maar hier zaten er twee gewoon netjes te wachten op ons toen we de mangrove in trokken. Yas was dolgelukkig en die prachtige vogeltjes poseerden trots voor haar lens.

Terwijl de kids na de boottocht wat schelpjes gingen rapen op het strand, Lizzy en Fre wat gingen chillen in een strandbar trokken Yas en ik even het kleine flamingostadje Celestun in.

Enkele anekdotes na 10 dagen in Mexico.

We eten afwisselend burrito, fajita’s, taco’s en voorlopig steekt dat zeker niet tegen! De muggen zijn overal, ze zijn mega irritant maar mij lusten ze niet. De Mexicanen zijn joviaal en vriendelijk. De handgemaakte hangmatten, oorbellen, stoffen, tassen zijn kleurrijk en erg aantrekkelijk. Het is moeilijk voor Yas om niet bij elk kraampje stil te staan en een koopje te slaan. Flinn heeft medelijden met de arme mensen die hij ziet. In de supermarkt stond bijvoorbeeld een oud koppeltje om de boodschappen in plastic zakken te helpen inpakken. We gaven hen natuurlijk een fooi. Tiebe kan vlot van pesos naar euro’s rekenen en helpt ons uit de nood wanneer we ergens onze nummerplaat moeten opgeven. Jannes is groter dan de Mexicaanse mannen. Opvallend hoe klein de mensen hier zijn. In de bruisende stad Merida genoten we van de sfeervolle avonden op straat. Op dinsdag komen de inwoners samen op het pleintje aan het park Santiago om in gezellige sfeer te dansen op de tonen van een orkestje dat Latijns-Amerikaanse muziek brengt. Flinn filmde enkele enthousiaste oudjes die netjes waren opgekleed en vlotjes met de heupen stonden te wiegen.

Achter de muren van de huizen in Merida schuilen vaak echte pareltjes.

Uxmal

De tempel van de tovenaar heeft een ellips als basis en dat is wel uniek. De site was erg rustig en het aantal bezoekers kon je op een hand tellen. Opvallend dat het toch weer Belgen bleken te zijn die net als ons de site bezochten.

Campeche 13-14 juli

We reden van Merida naar Campeche (tussenstop voor Palenque) en bleven er een nachtje. Vrolijke straatjes weer.

Edzna

Het was snikheet en om toch van het beste uitzicht te genieten klom ik de trappen van een tempel op. Yas zocht “veiligere” oorden op en ging met de kids onder een boom in de schaduw staan. Plots hoorde ik een luid gekraak. Een grote dode tak zag ik van die boom los naar beneden vallen. Net naast hun. Shit zeg!

Palenque 14 – 17 juli

Cascadas Roberto Barrios

De weg naar de waterval is een belevenis op zich. Het landschap is hier een mengeling van maïsvelden, jungle, heuvels. Anders dan het groen dat we tot nu toe hebben gezien en opmerkelijk minder muggen , oef. De vrijheid om met de auto door de kleine dorpjes te rijden doet ons weer beseffen waarom we graag naar verre oorden trekken. We zien onderweg mensen die de gekste dranken staan te verkopen, exotische vruchten uitstallen, mototaxi’s die haastig op en af rijden. We genieten van al die tafereeltjes.

Palenque ruïnes

Yas en Flinn poseerden onder een plant die we thuis (weliswaar iets kleiner) ook hebben!

Toeval ! We logeren in een leuk hotel in Palenque en in de kamer naast ons logeert een collega van Yas met haar gezin. Niet afgesproken, maar onze wegen kruisten hier. De collega gaf ons als tip te speuren naar brulapen en effectief, we hebben er gevonden!

Jammer dat we het geluid hier niet bij kunnen zetten. Het lijkt een beetje op een blaffende hond , zo’n brulaap.

Yas wist ook een kleine kolibrie op foto vast te leggen. Perfect want ze kocht vandaag kolibrie oorbellen!

Cascadas de Agua Azul

Goed om weten. Voor onze reis naar Mexico hadden we ons goed ingelezen over de mooie plekken maar ook over wegblokkades, corruptie en veiligheid. We lazen over bandieten die met een touw de weg afspannen in ruil voor enkele honderden pesos. Tijdens onze rit naar Agua Azul zagen we wat dit concreet betekent. De bandieten blijken schattige kids te zijn die zelf gebakken koekjes en banaantjes staan te verkopen. En al even onschuldig was de jongen met een grote machete die ons al een tijdje volgde terwijl we langs Agua Azul wandelden. De jongen werd door een andere kerel gevolgd. We vonden dat in eerste instantie ook wat verdacht. Ze legden ons uit dat er op 20 minuten wandelen een mooi uitkijkpunt te zien was. Samen met Yas en Koen besloot ik het er toch op te wagen, nog steeds op de voet gevolgd door dit duo. Helemaal geen kwade bedoelingen hadden deze gasten. In tegendeel! We waren ons er gewoon niet van bewust dat we door een gebiedje aan het stappen waren waar toch wat jaguars leven.

Cascada Misol-Ha

Xpujil 17-19 juli

We laten de jungle van Palenque achter ons om naar de ander jungle te trekken. We logeren in Xpujil. Een stadje waar niet veel te beleven is. Wie hier logeert wil naar de ruïnes van Calakmul. Twee uur verderop rijden.

Chicanna

Deze kleine maar interessante archeologische site bezochten we net voor sluitingstijd. We hebben intussen al wel wat tempels en sites bezocht maar we waren onder de indruk. De poort naar de onderwereld (foto met Flinn) is er goed bewaard.

Maya -zegen? Just married enzo 😉

Zouden we een toekan zien? Of een jaguar? Wie weet. Omdat die dieren vroeg actief zijn zaten we al om 4.30u klaar voor het ontbijt. Niemand die mopperde om op te staan. We rijden hier normaal gezien niet in het donker maar nu was de weg op enkele trucks helemaal verlaten en we pikten om 6u de gids op die ons stond op te wachten aan het begin van het biosfeer reservaat van Calakmul. Ze nam ons een eindje mee de jungle in. De zon was intussen op en bij het krieken van de dag hoorden we beweging in de takken boven ons. Spidermonkeys! Opletten voor drollen echter. Als we onder de bomen blijven staan zou het wel eens prijs kunnen zijn. Welke dieren hebben we op onze safari nog gezien: brulapen, spinnen, vlinders, gekke kalkoenen. De toekan? Die hoorden we wel maar zagen we niet. Een een kudde neusbeertjes stak de weg over. De auto die voor ons reed stopte eerst. We gingen ook snel kijken. Yas werd door de chauffeur aangesproken. Hij bleek een oud-leering van haar.

Deel 2 van het bezoek. Calakmul zou een van de allergrootste Maya-steden zijn geweest. Gids Bianca vertelde ons over de schoonheidsidealen van de Maya, hun rituelen, mensenoffers en ceremonies en we kregen een beter beeld van hun samenleving. Hoe die mensen die blokken op elkaar hebben geplaatst, stenen van 400 km verder hebben gesleurd is toch nog steeds een raadsel. Zo’n Maya-tempel beklimmen voor je sterft staat misschien op veel mensen hun bucketlist. Toch wel even opletten hoe je dat moet doen. Bij het beklimmen van de steile , korte treden mag je niet naar beneden kijken. Het is broedheet dus je neemt best wat water mee maar drinken doe je pas op de top. Daar besef je pas hoe hoog zo’n tempel is. Naar beneden kruipen kan zoals een krab (zijwaarts) of door op je billen van trap naar trap te schuiven. Beiden een dwaas zicht. Dat je niet van een tempel wil donderen kan Hilde ons bevestigen. Zij sloeg haar voet om en rolde/viel zes treden naar beneden. We schrokken allen enorm. Op reis maak je wel wat mee maar dat was even horror. Gelukkig kwam ze er met wat kneuzingen van af.

Bacalar 19-22 juli

Los Rapidos

Op de foto is nog niet veel volk te zien maar dit is een populaire plek dus we maakten snel wat foto’s net als een paar andere vroege vogels. Daarna was het dobberen samen met de rest!

Sfeerbeeldjes

Lizzy en Ilona hadden het ons getipt. In beachbar La Playita is chillen wel heel gemakkelijk.

Tulum 22-23 juli

Ergens onderweg tussen Bacalar en Tulum.

Cenote Minotauro

Op de foto zie je het niet echt maar de kids waren eerst niet zo gewonnen voor een duik in het water. ‘omdat de vissen hun beenhaar kwamen opeten’. Toen wij onze voeten er zelf eens instopten voelden we wat ze bedoelden!

Cozumel 23-26 juli

Op de veerboot naar het eiland Cozumel leek een chips/popcorn festival aan de gang. Of is dat de gewoonte? Het valt ons op hoeveel frisdrank en snoepgoed door de Mexicanen wordt geconsumeerd. We zijn echter niet op Cozumel om te snoepen maar om de boeiende onderwaterwereld. Onze eerste snorkeltrip was er eentje zoals in de boekjes. Met veelkleurige vissen, zeesterren en als topper zagen we ook roggen.

Punta Sur Eco Beach Park

Ook de stranden lijken uit een Bounty reclame geknipt.

Akumal 26-28 juli

Het laatste deel van de reis brengt ons naar Akumal. In Maya betekent dit plaats van de schildpadden.

Zwemmen naast de zeeschildpadden, het is zo’n bucketlistactiviteit waarvan je je misschien kan afvragen do or don’t? Het was uiteindelijk echt wel de max! We waanden ons even in National Geographic met die groene zeeschildpadden naast en onder ons. We nemen mee van deze reis mooie souvenirs van magneten tot een nieuwe tafeldoek maar vooral heel wat onvergetelijke ervaringen.