Omdat we na onze eerste Amerika-reis nog niet genoeg hadden van de nationale parken en indrukwekkende natuur trokken we in 2018 opnieuw naar the States maar deze keer meer naar het Noord-Westen.

4 juli Downtown LA – The Broad

We zijn sinds gisterenavond weer in de States. Joepie! Toch wel wat last van jetlag natuurlijk. Om 4 uur ‘s ochtends hier was iedereen klaar wakker. We konden het nog wat rekken tot 7 uur om te ontbijten en naar de supermarkt te gaan. In de megawinkel Target haalden we onze frigobox en kozen de kids een bodyboard. In de voormiddag gingen we naar het strand en in de namiddag bezochten we het museum voor moderne kunst: the Broad.  De kinderen weten nu ook wat popart is en ze kozen de blauwe hond van Jeff Koons als mooiste kunstwerk uit.

6 juli LA – Barstow

Dolle pret met het bodyboard. Flinn dacht haaien gezien te hebben in de verte maar dat waren dolfijnen.

Wat een geluk dat Tinne ons liet weten dat de match België-Brazilië vandaag was (en niet morgen wat we eerst dachten)!  We gingen naar een typische Amerikaanse bar in Hermosa Beach … Vol Braziliaanse supporters! Wat een sfeer. De andere Belgen waren al meteen onze nieuwe vrienden.

Na de wedstrijd gingen we naar Barstow. Een slaperig woestijnstadje vol outletshops. De rit naar daar was echter een lange monsterfile door een bermbrand onderweg.

7 juli Barstow – Lake Mead

Amerikaanse ontbijtjes in de hotels hebben geen geheimen meer voor de boys. In een knip maken ze een wafel of halen ze cereals in gekke kleuren. En dan inpakken en weer on the road. Omdat het (deze keer) op de route lag stoppen we bij de Seven Magic mountains. We maken enkele foto’s met wat instagramgehalte en rijden meteen door naar Lake Mead.

Niet alleen de Hooverdam maar ook Lake Mead National recreational area vonden we echt de moeite. De eerste junior ranger badge is ook weer binnen en we weten nu wat meer over die dam. Warm hier dus plonsen in zwembad dan maar! De kids zeggen dat we moeten schrijven dat het eten hier lekker is. Uiteraard..☺️

8 juli Lake Mead – St George

Heeel vroeg opgestaan om de hitte voor te zijn en de white dome trail te wandelen in Valley of fire. In ons hotel/casino zitten beneden al/nog? mensen te gokken. Wat gek weer. We rijden via de lakeshore drive in Lake Mead.  Niemand anders op de baan. Een groepje bighorn sheep wandelt rustig op de weg.

We zijn vorig jaar ook in Valley of fire geweest maar die trail was toen afgesloten en omdat het Lien haar favoriete park was van vorige reis maken we dus een kleine uitzondering en bezoeken we dit park voor de tweede keer.

Geen sneeuw in Snow Canyon state park, integendeel. We houden het bij de uitzichtpunten en gunnen de kids weer wat tijd in het zwembad.

9 juli St George – Cedar City

Klimmen, klauteren en canyons op het programma vandaag. We wandelden een deel van de Red Reef trail in Red Cliffs National conservation area. ( het deel met de moki steps was wel net iets te pittig voor ons) .

Hier in Utah moet je niet veel moeite doen om mooie wandelingen te vinden. Kanarra Creek trail was een wandeling met voldoende avontuur voor de boys (en ook voor ons). Wandelen langs en door de rivier , soms ook klimmen over de rotsen om zo door de canyon tot aan de waterval te gaan. Net aan de eerste ladder begon het te donderen en te regenen. Flinn had goed opgelet vorig jaar toen de gids in Antelope canyon vertelde over flash floods. Dus op dit punt keerden we voor de zekerheid maar terug.

Ceder Breaks National Monument. Het kleine broertje van Bryce National park maar zeker ook de moeite waard. Amper andere touristen en een charmant visitor center. De jongens verdienden er hun tweede junior ranger badge. We vroegen om bij het uitzichtpunt te poseren en ze schoten in de slappe lach.

10 juli Cedar City – Antelope Island (SLC)

Omdat de Rode Duivels de halve finale speelden tegen Frankrijk moesten we dat natuurlijk ook live meemaken. Om 12u lokale tijd moesten we in een café of ergens met een tv zitten. Net voldoende tijd om de rit tot Salt Lake City af te leggen. Onderweg oefenden we wat Engels met de jongens. Ze kennen al cookie, thank you, restroom,.. we leerden nog “how are you?” maar blijkbaar kennen ze ook headshot, rifle, sniper, rocketlauncher, minigun… Die laatste natuurlijk door spelletjes en niet van ons geleerd!

We vonden een sportcafé maar -21 jarigen zijn hier niet zomaar welkom en daarom gingen we op zoek naar een andere plek. Toevallig zagen we dat in een Mexicaanse Grill 4 tv’s hingen én het eten zag er nog eens lekker uit! Wat jammer dat we niet konden juichen. Downtown Salt Lake City zelf hebben we verder enkel met de auto verkend.

We gingen verder om dieren te spotten op het nabij gelegen eiland Antelope. Het eerste dier dat we hebben “ontmoet” was een wesp die Flinn heeft gestoken met alle drama van dien. Gelukkig heeft een aardbeisnoep al wat kunnen wonderen doen. We zagen welgeteld 1 antilope en 1 bizon ( van ver wel) op onze minisafari. En nu naar Walmart!

11 juli Layton (SLC) – Grand Teton NP

Vandaag hadden we in de voormiddag een lange rit voor de boeg. Onderweg zagen we het landschap veranderen: we doorkruisten landbouwgebieden en de weg slingerde verder de bergen in. We reden Grand Teton NP in vanuit de zuidkant en herkenden de bergtoppen en Moulton Barn van de vele plaatjes. De kinderen hebben hier echt hun best moeten doen om een badge te verdienen. We wandelden een stukje rond Jenny Lake. De trail aan Willow Flats was spijtig genoeg afgesloten omwille van beren. Tiebe dacht dat er beren in dit park gezet waren om het spannend te maken voor de bezoekers. Flinn vond het een stom park door de ‘muggenwandeling’  (Lake Shore trail). We waren het muggenproduct in de auto vergeten… ‘s Avonds sliepen we in een leuke cabin dus dat maakte al heel wat goed.

12 juli Grand Teton NP – Yellowstone NP

Yellowstone grenst aan Grand Teton dus we konden vlot van de ene natuurpracht naar de andere doorrijden. We zijn eerst naar de Upper Geyser Basin geweest waar tal van geisers te bewonderen zijn. We maakten enorm veel foto’s! De kinderen zetten zich onderweg op bankjes om te wachten op een “ontploffing”. Met hun petjes en rugzakjes weten ze hier de harten van verschillende Amerikanen te breken. We geraakten aan de praat met een echte cowboy. Typische boots, hemd en Western accent. Hij vertelde de kinderen over zijn boerderij. Hij vroeg ons welke boerderijen we in België hebben. Hij gaf onze kinderen deze levensles mee: een echte man heeft enkel zijn paard en een hond nodig en hij stopte hen elk een halve dollar toe, want net die geiser waarbij ze zaten te wachten wou maar niet uitbarsten. Old Faithful natuurlijk wel. Zo druk als het bij Old Faithful was zo rustig was het dan weer op andere plaatsen. Bij de Pelican nature trail waren we helemaal alleen om pelikanen in een adembenemend mooi landschap te aanschouwen. Bij valavond zien we voor het eerst een bizon en daarna zien we er nog één vlakbij onze cabin aan lake Yellowstone. De dag kon niet meer stuk!

West Thumb Geyser Basin

Grand Prismatic Spring

Pelican nature trail

Old Faithful and Upper Geyser Basin

13 juli Yellowstone NP

Wat we zo uniek vinden aan de nationale parken hier is de sfeer ‘s ochtends vroeg en ‘s avonds bij zonsondergang. Bij Lake Yellowstone trok de ochtendmist op terwijl de bizons stilletjes stonden te grazen en wij gingen ontbijten in Lake Lodge, dat niet alleen veel charme van vroeger uitstraalt maar ook een mooi uitzicht geniet. En mooi is dan een understatement. We zetten de dag in met stinkende zwavelpoelen. Ze stinken naar rotte eieren, maar zijn wel heel cool zeggen de kinderen. Goed samengevat! Verder bewonderden we de Canyon Of The Yellowstone. We zijn dieren gaan spotten in de Lamar Valley. Voor de kinderen was dit het hoogtepunt van de dag. We sloten de dag af in Mammoth Hot Springs waar we ook verbleven. We wandelden ‘s avonds nog door dit keurige ministadje waar de herten op perfect onderhouden grasperkjes liggen.

Mud Volcano

Grand Canyon Of The Yellowstone

Lamar Valley

14 & 15 juli Yellowstone NP

Enkele weetjes van de afgelopen dagen: Jannes merkte op dat het jammer is dat er uit de zwavelpoelen geen parfum komt in plaats van de rotte eieren geur. “Misschien blazen ze hier wel expres lucht in het water of doen ze er kleurstoffen in?” Je zou inderdaad bijna denken dat de kleuren nep zijn, maar het is allemaal echt!

Nadat Lien vorig jaar in een cactus is gestapt, is ze dit jaar van een grintweg gegleden nadat ze in een overenthousiaste reactie aan de kinderen wou tonen dat de geiser waar we naar stonden te kijken was uitgebarsten. Gelukkig enkel wat schaafwonden.

We hebben veel gewandeld, maar de spannendste wandeling was de Storm Loop trail. Nadat de kinderen sporen van beren hadden gevonden (een karkas van een dier en wat verder donkere plukken vacht) kregen we toch wat schrik. Er zou maar eens een beer van achter één van de bomen moeten springen!

Flinn zijn lievelingsdier is nu een marmot.

Mammoth Hot Springs

Sheepeater Cliff trail

Norris Geyser Basin

Artist Paint Pots

Storm Loop nature trail

16 juli Yellowstone NP – Craters of the moon NM

Van Montana reden we de staat Idaho weer in. We konden luisteren naar Revelation radio of country muziek. Country dan maar! We dachten weer bizons te zien maar dat bleken gewoon donkere koeien. De kinderen kregen ongelimiteerde tablettijd op de achterbank. In Idaho Falls hielden we een korte stop om wat voorraad in te slaan. We hebben een sandwich gevonden die iedereen lekker vindt voor de picknick. Daarna reden we een stuk stuk door een soort halfwoestijn in de buurt van Atomic City, eigendom van de “Idaho National laboratory”. Wie tijd heeft moet het logo van Atomic City eens googelen en ziet meteen de link met Springfield uit The Simpsons.

Craters of the moon:  Zoals de naam al doet vermoeden, lijken de lavavelden op een maanlandschap. We volgden de aanwijzingen van de Park Ranger en doen de trails en de grot die hij het mooiste vindt. Goed gekozen.

We logeerden in een charmant dorpje Bonneville in een streek die de Sun Valley heet. Nog even gezwommen, pizza en dan dodo.

17 juli Craters of the moon NM – John Day

Heel rustig dagje. Vandaag op het programma: de rit naar John Day ergens in de middle of nowhere.  Onderweg stoppen om te tanken. (Idaho). Tijd om ook eens al die kleren te wassen en de kids die zwemmen maar!

18 juli John Day – The Dalles

We gingen fossielen bekijken in het John Day NM visitor center.  Nu weten we weer wat meer over al die gekke dieren die hier miljoenen jaren geleden hebben geleefd. Ook de kleurrijke aardlagen zijn sporen van ver vervlogen tijden.  Onderweg naar The Dalles reden we weer door héél afgelegen gebieden. De lucht veranderde van staalblauw in wit en dan grijs. We dachten eerst dat we in een stofwolk zaten. Kilometers lang.. Hmm vreemd toch al dat stof , maar dan hadden we door dat het rook was.  En geen klein beetje.  We besloten toch maar verder te rijden en zagen vliegtuigjes zoals in de serie “the flying doctors” op en af vliegen. Even verderop zagen we ze water halen in de Columbia River om dan weer verder te vliegen.  Gelukkig daar weer blauwe lucht en intussen zitten we rustig in het hotel ver van de brandhaard.

19 juli The Dalles – Portland

Bossen met mossen.

20 juli Portland – Cannon Beach

Krabben zoeken op het strand.

21 juli Portland

Smuldag in Portland.

Drie dagen Portland in een notendop: Rond de Columbia River wandelden we in sprookjesachtige bossen. We trokken naar de ruige kust. In Portland zelf zagen we veel hipsters met roze of groene haren, maar ook veel daklozen in deze grootstad. We wandelden over de zaterdagmarkt. De kinderen werden verwend met een voodoo-doughnut en een ijsje bij Salt and Straw.

22 juli Portland – Bend

We lieten de stad achter ons en trokken weer de natuur in. Op alle postkaartjes hier staat Mount Hood te glimmen en aangezien we er onderweg langs reden deden we een korte wandeling aan Trillium Lake. Daarna gingen we wandelen in Smith Rock state park. Of beter gezegd klimmen. De “Misery” Ridge and River trail. Wat hebben we afgezien! Het was de meest pittige wandeling tot nog toe.

Mount Hood – Trillium Lake trail

Smith Rock SP – Misery Ridge and River trail

23 juli Bend – Crater Lake NP

We zijn ‘s ochtends vroeg gaan picknick-ontbijten in Newberry national Volcanic Monument. We wandelden tot bij Benham Falls en trokken daarna naar het Visitor Center waar heel vriendelijke rangers en vrijwilligers ons meer uitleg gaven over het park en de trails. Dat het weer die dag “smokey” zou zijn vertelde de ranger nog toen we hem zeiden dat we ook naar Crater Lake zouden gaan. We begrepen niet echt wat hij bedoelde maar onderweg werd het wel duidelijk dat de plots opkomende mist(?) rook was van bosbranden in de regio. Het grijze rookgordijn maakte dat we heel de weg tussen Bend en Crater Lake niet zo veel van het landschap hebben gezien. Maar alsof iemand net voor Crater Lake op knop had gedrukt was plots al die rook verdwenen als we bijna aan Crater Lake waren (de hoogte wellicht..). Gelukkig maar we konden het blauwe meer goed zien vanuit Watchman Peak.

24 juli Klamath Falls – Lassen Volcanic NP

Omdat de Burney Falls trail niet zo ver van Lassen Volcanic park ligt, besloten we die nog snel mee te pikken. Heel mooi maar de kinderen bleken moe, weinig zin in wandelen ook. We moesten Flinn bijna door de wandeling slepen hoewel het echt maar een kleine afstand was. Toen we daarna Lassen Volcanic inreden beseften we dat we te weinig tijd hadden uitgetrokken voor dit heel mooie en rustige park.  Er waren enkele korte trails die we hadden aangeduid als mogelijke “to do”. Lassen Peak was ook een optie maar die klim naar de top (3181 meter) zou 3-5 uur duren. De tocht staat in het krantje van het park als zwaar genoteerd en Flinn leek moe. We twijfelden of we de wandeling met ons 5jes wel aankonden. Maar anderzijds wisten we ook dat iedereen op Alltrails 5 sterren aan deze wandeling geeft en vol lof is over de uitzichten.  Het was mooi weer en we hadden de perfecte kans om die top te beklimmen. We hebben er een viertal uur over gedaan. We werden beloond met een fantastisch uitzicht, sneeuw dan ook nog en het gevoel van joepie ’tis ons gelukt!

25 & 26 juli Lassen Volcanic NP – Lake Tahoe

Gewoon wat Chillen aan Lake Tahoe. Whale Beach/Secret harbor vonden we het mooiste.

27 juli Lake Tahoe – Ridgecrest

We begonnen de dag met een natuurlijke warmwaterbron in Bridgeport. (Travertine hotsprings). We hadden op een blog gelezen dat deze erg de moeite was en aangezien er geen wegaanduidingen waren wandelden we verder waar het wegje gestopt was,  op goed geluk. We vonden de bronnen en we waren er niet alleen. We hadden een gezellige babbel met andere hikers. Een vrouw die met haar camper door de Sierra Nevada trok en een koppel uit Oregon. Het koppel was voor het weekend de frisse lucht gaan opzoeken omdat ze te veel last hadden van bosbranden (rook, assen). De vrouw ging de John Muir Trail wandelen.  Toffe mensen!

Mammoth Hot Springs

Bodie – Ghost town

Na Bodie zijn we gaan picknicken bij het mooie Convict lake. We wandelden nog een beetje in de buurt van andere hotsprings en reden daarna een heel eind verder door naar Ridgecrest. Dat stadje grenst aan een Navy legerbasis. Vreemd daar, vreemde mensen ook. Nog vreemdere sfeer in Ridgecrest dan in Bodie.

28 juli Ridgecrest – LA

De kids hebben snel in Red Rock canyon SP gestapt want ze hadden geen zin om tijd te verliezen aan de zee. We konden Jannes bijna niet bijhouden. Vooral het idee weer op de golven te kunnen met hun boards zorgde onderweg voor veel keer “hoe lang nog?”. Tiebe had zijn timer opgezet. Rond de middag kwamen we aan in Redondo. De surfboarden werden bewaard door de eigenaar van het motel. Oef! Hij had ze nog.  Flinn maakte ook een schildpad in het zand en Jannes en Tiebe maakten een reuzenvulkaan met wandelpad en al.

Red Rock canyon SP

29 juli LA

Matador State Beach met summerfog. Niet getreurd even verderop in onze favoriet Hermosa schijnt de zon. Fun in the sun daar dan maar. We zijn door Californië, Nevada, Utah, Arizona, Wyoming, Oregon en piepklein deeltje Wyoming gereisd. Al zouden we nog veel meer van de States en de natuurpracht hier kunnen genieten (en ook van Chipotle!, de vrijheid, wandelen en nog meer..) moeten we nu naar huis. Spijtig, maar we vullen het zwart gat op met: de nieuwe reis te plannen…